احمد امین نظر متولد ۱۳۳۴ در آبادان و فارغ التحصیل هنرستان و دانشکده هنرهای زیبا است.او که عضو اتحادیه هنرمندان نقاش B.B.K ایالت N.R.W آلمان کلن است از سال ۶۴ تا کنون در نمایشگاه های گروهی چاپ دستی جهانی موزه هنرهای معاصر تهران، گالری اثر و گالری ماه حضور داشته است.امین نظر را به عنوان نقاشی فیگوراتیو که قواعد آکادمیک را به درستی درک کرده و مهارت طراحانه ممتازی دارد، می شناسند..
امین نظر سال ۱۳۵۴ در رشته نقاشی دانشکده هنرهای زیبا پذیرفته شد. در اینجا او با افرادی نظیر نصرت اله مسلمیان، یعقوب عمامه پیچ، نیلوفر قادری نژاد، ایوب امدادیان، بارسقیان و … هم دوره و یا هم کلاس بود. در طول سال های دانشجویی اش کمتر سر کلاسی حاضر می شد. چون مجبور بود برای تامین معاش کار کند. شاید هم احساس می کرد که دانشکده حرف تازه ای برایش ندارد. با این وجود از الخاص و وزیری مقدم به عنوان اساتید موثرش در این سال ها یاد می کند.
دوران دانشجویی اش مصادف با اوج گیری بحران عظیمی بود که به انقلاب ۱۳۵۷ ختم شد. موج عظیمی که تمام ارکان جامعه خصوصا دانشگاه ها را متاثر از خود ساخت. امین نظر نسبت به هیچ یک از جریان ها و یا گروهای فعال سیاسی، گرایش فکری خاصی نداشت، با این حال در کارهای این دوره او نیز تاثیر حال و هوای آن سال ها را می توان مشاهده کرد. وی به خصوص در طراحی هایش به مضامین اجتماعی نیز می پرداخت.
پس از فارغ التحصیلی، وی دو سالی را برای تامین معاش به کارهایی نظیر طراحی گرافیک در موسسات مختلف مطبوعاتی و تدریس چاپ و گرافیک و نقاشی در هنرستان هنرهای زیبا پرداخت. سپس در ۱۳۶۴ به قصد ادامه جستجوهایش عازم آلمان می شود.
توشه ای که هنگام عزیمت به آلمان با خود داشت، نزدیک به پانزده سال کار بی وقفه بود و این می توانست اعتماد به نفس کافی برای حضورش در دنیای جدید باشد.
پس از بازگشت به ایران، اولین کارنمای فردی اش را در گالری افرند برگزار می کند (۱۳۷۳). این کارنما شامل آثاری است که اغلب در آلمان کشیده شده بودند. موضوع این آثار، نبرد شیر و گاو متاثر از نقوش هخامنشی بود و همین طور فیگورهای گداخته و گُرگرفته ای که در حال حرکت یا سوار شدن بر اسب بودند. این موضوع به آدم سوزی های اخیری اشاره داشت که در آلمان توسط نئونازی ها و بر علیه ترک های مهاجر رخ می داد. در این زمان وی همچنین مطالبی را در باره نقاشی معاصر اروپا، پست مدرنیسم و هنرمندان مطرحی نظیر آنزلم کیفر را در مجله گردون به چاپ رساند، اما ادامه نیافتند.
کارنمای بعدی اش را در گالری آریا برپا کرد (۱۳۷۴)، و شامل آثاری می شد که با روش فتواچینگ اجرا شده بودند. در این آثار او نقاشی هایی از مکتب بغداد و همینطور آثاری از رضا عباسی را روی صفحه مسی چاپ می کرد و سپس با دستکاری هایی نظیر کولاژ، ترکیب، و یا حکاکی روی آن ها “سعی در به وحدت رساندن این تصاویر و ایجاد تفسیر و تاویل های مختلف” داشت.
کارنمای سوم را نیز در گالری آریا برگزار کرد (۱۳۷۵). این مجموعه که اغلب اندازه های بزرگتری نسبت به آثار پیشینش داشتند، با نیم نگاهی به نقاشی های دوره رنسانس و به خصوص آثار میکل آنژ انجام داده بود. مضمونی که این بار نیز به آن پرداخته بود، همان انسان های گُر گرفته بودند. وی در این باره می گوید:
امین نظر بعد از شرکت در دوسالانه سوم نقاشی (آبان ۱۳۷۴)، دیگر کارنمایی فردی از آثارش برگزار نکرد. حتی مدتی بعد، تدریس در دانشگاه را نیز کنار گذاشت و غالبا حضور کمرنگی نیز در محافل داشت. فقط گاه در کارنماهایی گروهی، که معمولا به اتفاق هنرجویانش بود، شرکت می کرد. در عین حال در خلوت و تنهایی اش نقاشی و خصوصا طراحی را همچنان دنبال می کرد.